Καφενείο πολιτιστικού συλλόγου
Από τα πέντε καφενεία που υπήρχαν παλιά στο χωριό και που κάποιες φορές δεν έβρισκες καρέκλα να καθίσεις, σήμερα υπάρχει μόνο ένα το οποίο υπολειτουργεί.
Έτσι λοιπόν ο πολιτιστικός σύλλογος αποφάσισε και καλά έκανε, να πάρει την αίθουσα του παλιού νηπιαγωγείου που ήταν στα γραφεία της κοινότητας και με εθελοντική εργασία και προσφορά κάποιων συγχωριανών (τα ονόματα των οποίων αν τα ήξερα θα τα έγραφα) να τη μετατρέψει σε αυτοεξυπηρετούμενο μη κερδοσκοπικό "καφενείο". Τοποθετήθηκε και ένας κουμπαράς ώστε όποιος έχει και θέλει να συνεισφέρει στα λειτουργικά έξοδα.
Όμως ακόμα δεν έχω καταλάβει τη χρήση και το σκοπό αυτού του καφενείου, την "εποπτεία" του οποίου υποτείθεται έχει ο σύλλογος. Κλειδιά του καφενείου έχουν, δεν ξέρω και 'γω πόσοι χωριανοί. Τ' απογεύματα συνήθως (το πρωί το βαράει ο ήλιος) μαζεύονται οι γέροντες του χωριού και φτιάχνουν καθ' ένας το καφεδάκι του. Βέβαια είναι και κάποιοι που δίνουν παραγγελία για να τους φτιάξουν καφέ όπως και κάποιοι άλλοι που φέρνουν τον καφέ από το σπίτι τους και απλά κάθονται εκεί για την παρέα και για το κουτσομπολιό. -Τα ποτήρια σας να πλύνετε πριν φύγετε... -Καλά! έδω δεν τα πλένω στο σπίτι μου θα τα πλύνω στο καφενείο... Αυτή είναι η νοοτροπία μας.
Το καλοκαίρι του 2014 που έτυχε 2-3 φορές να καθίσω στο "καφενείο" διαπίστωσα ένα μπάχαλο. Ο καθ' ένας κάνει ότι γουστάρει και συμπεριφέρεται σαν στο σπίτι του. Για παράδειγμα ένα βράδυ γύρω στις 10:30μμ καθόμασταν πέντε έξι άτομα (κανένας απο το Δ.Σ.) στο πεζούλι της εκκλησίας και συζητούσαμε, παράλληλα δε επιτηρούσαμε τα μικρά μας παιδιά. Σε ένα τραπέζι του "καφενείου" καθόντουσαν παιδιά που έπαιζαν δηλωτή και σ' ένα άλλο τραπέζι πάλι παιδιά που έβλεπαν σε κάποιο φορητό υπολογιστή ταινία ή φωτογραφίες. Κάποια στιγμή ήρθε κάποιος συγχωριανός με ένα καρπούζι στα χέρια και πήγε προς το τραπέζι που τα παιδιά έπαιζαν δηλωτή.
-Αδειάστε μου το τραπέζι να κόψω το καρπούζι...
Τα παιδιά (από Αθήνα τα περισσότερα) σηκώθηκαν αμέσως και έφυγαν ντροπιασμένα, με σκυμμένο το κεφάλι.
Ο συγχωριανός κόβει το καρπούζι, φέρνει και ένα μπουκάλι ρακή από το ψυγείο του συλλόγου και...
-Άντεστε επαέ κοντά να πιούμε μια ρακή...
Κάποιος μεγάλος από την παρέα μας του είπε: -Ρε συ, άσε τα παιδιά να παίξουνε...
-Τα παιδιά είναι ώρα να πάνε στο σχολειό...(11 η ώρα το βράδυ)
Το προαύλιο του σχολείου είναι δυστυχώς το μόνο μέρος συνάντησης των παιδιών τους καλοκαιρινούς μήνες. Εκεί παίζουν εκεί κάνουν τα παρεάκια τους (όταν η καλή γειτόνισα το επιτρέπει και δεν φωνάζει την αστυνομία), εφόσον η αίθουσα του συλλόγου παραμένει κλειστή και το καφενείο του συλλόγου δεν τους προσφέρει απολύτως τίποτα.
Καλά τα παρεάκια δε λέω, αλλά γιατί να διώχνονται τα παιδιά, τα οποία ίσως αύριο μεθαύριο να αποτελέσουν τη συνέχεια του συλλόγου. Αλλά με τέτοιες συμπεριφορές... μην τα είδατε ξανά. Τα παιδιά δε γνωρίζουν καν τα μέλη του Δ.Σ. και απο τη στιγμή που κάποιος τους "διατάζει" να σηκωθούν νομίζουν ότι είναι εκπρόσωπος του συλλόγου.
Κάποια στιγμή, πλησιάσαμε στο τραπέζι και πάνω που πίναμε τις ρακές, κάναμε μια συζήτηση σχετικά με τη συμπεριφορά αυτού που έφερε το καρπούζι. Ευτυχώς κατάλαβε το λάθος του. Μετά από δύο μέρες ήρθε και με βρήκε και μου ζήτησε να οργανώσουμε μια βραδυά για τα παιδιά. Πράγματι και έγινε το ίδιο βράδυ. Εγώ κι αυτός αναλάβαμε τα έξοδα και έγινε ένα πολύ καλό παρεάκι με όργανα που έπαιξαν τα ίδια τα παιδιά. Αυτό ήταν η αρχή. Τα παρεάκια συνεχίστηκαν...
Σ' ένα άλλο περιστατικό που έτυχε να είμαι πάλι μπροστά, μια παρέα συγχωριανών είχε βάλει στη μέση κάποιον απο το διπλανό χωριό και τον πότιζαν ρακή. Αυτός βέβαια είχε γίνει λιώμα και όλοι, μικροί μεγάλοι, γελάγανε μαζί του. Όταν βαρέθηκαν να τον πειράζουν και αυτός άρχισε τα τρελά του, τον έδειωξαν με σπρωξιές και βρισιές.
Αυτό κύριοι δεν είναι πολιτισμός και ο σύλλογος δυστυχώς εκτείθεται.
Όσο καλοπροαίρετα κι αν φτιάχτηκε αυτό το "καφενείο" όσο καλό κι αν φαίνεται για το χωριό τέτοιες συμπεριφορές δυστυχώς επισκιάζουν το τελικό αποτέλεσμα του συλλόγου.
Λυπάμαι που τα γράφω αυτά, αλλά πρέπει, γιατί τα είπα σε κάποιους από το Δ.Σ. και μου είπαν: -και τι να κάνουμε...
-Βάλτε και γράψετε κανόνες λειτουργίας του καφενείου (ώρες λειτουργίας, χρήση), τους οποίους οφείλουν να σέβονται όλοι.
-Αγοράσετε μερικά επιτραπέζια για τα παιδιά και για τους μεγάλους.
-Απαγορεύσετε τη χρήση αλκοόλ στο καφενείο ή αν θέλετε υπό την εποπτεία και άδεια του συλλόγου.
-Τους καλοκαιρινούς μήνες που έχει κόσμο στο χωριό ας λειτουργήσει και ως σουβλατζίδικο ώστε να αυξήσει τα έσοδα του ο σύλλογος.
-Διαφορετικά παραχωρήσετε το καφενείο στη γυναικεία ομάδα του συλλόγου.
Αν δεν μπορεί ο σύλλογος να το εποπτεύει και να λειτουργεί σύμφωνα με το καταστατικό του συλλόγου και τους κανόνες λειτουργίας, ας το κλείσει και ας κάνει ο καθ' ένας ότι θέλει... στο σπίτι του.
Σε τελική ανάλυση "καφενείο πολιτιστικού συλλόγου" είναι και όχι το καφενείο του καθ’ ενός!
